چهارمین سالگرد ازدواج مامان وبابا

امروز چهارسال از این پیوند قشنگ گذشت و من هر روزش رو صدبار عاشقتر از قبل کنار مردترین مرد وپدر دنیا با اعماق وجودم لمس کردم چه خوب که یه تکیه گاه ،سنگ صبور،آرامش دل دوش به دوشم ایستاده و با تمام غمم و بی قراریهام واذیتهام محکم دستم رو گرفت و لحظه ایی رها نکرد.

امسال اونقدر غم دلمون تلخ بود که هیچ شیرینی و کیک نبود که بتونه کاممون شیرین کنه.دقیقا مثل امروز صبح چهار سال پیش من از خواب بیدار شدم بابا مختار چمدون لباس عروسم برداشت و باهم سوار ماشین شدیم رفتیم آرایشگاه موقع پیاده شدن پیشونیم رو بوسید بابای شیک پوش و سرحالم کجایی... هرسال منتظر کیک امروزم بودی منم منتظر این جمله که بگی آزی چه کرده،وجودت رو و نشونه هایی که واسم میفرستی باتمام وجودم دارم حس می کنم میدونم میبینیم میدونم شاهد زجرکشیدنمی واذیتت میکنم اما خدای مهربون چطور جلو اشکهایی بگیرم که هر روز با مرور این خاطرات سرازیر میشه.

پرنسس خوشگلم شکر و سپاس گزارم از خدا که تو هستی مونسم شدی شیرین زبونیهات فوق العاده خوشمزه شده امروز میگفتی من یه فکر دارم گفتم بفرما گفتی من وقتی کوچلو بودم ماما وبابا عروس و (موماد)داماد شدن من تو شکم مامان آزی بودم.الهی من قربون این دنیای شیرین کودکیت بشم عسل زندگیم.خیلی خیلی زیاد از خدا ممنونم که این آرامش و قوت قلب  دایانا نفس و این بابا داوود و همسر نمونه و بی همتا سهم من از زندگی شده، دوستتون دارم سرمایه های با ارزش زندگیم.